Bezpieczeństwo leczenia bólu przewlekłego    

Portal informacyjny dla lekarzy na temat właściwego postępowania z pacjentem z dolegliwościami bólowymi.

Bezpieczeństwo leczenia bólu przewlekłego należy rozpatrywać jako stan w którym pacjent z bólem przewlekłym, podczas procesu leczenia nie doznał  szkody  w postaci niewłaściwej oceny, leczenia i  działań niepożądanych tego leczenia. Ponadto nie jest narażony na szkodę w postaci leczenia niezgodnego z aktualną wiedzą i rekomendacjami klinicznymi, braku efektywności i skuteczności tego leczenia oraz dostępności do leczenia.

dr n.med. Magdalena Kocot-Kępska

Prezes Polskiego Towarzystwa Badania Bólu

Jedną z podstawowych metod leczenia bólu jest farmakoterapia. Na podstawie danych dotyczących praktyki stosowania leków rekomendowanych w leczeniu bólu można wskazać, że nadal mamy duży problem z farmakoterapią nieprawidłowo dobraną, co w praktyce oznacza, że nader często pacjent otrzymuje nieoptymalny lek, w nieoptymalnej dawce i nieoptymalnym skojarzeniu, co w konsekwencji nie tylko doprowadza do chronifikacji dolegliwości bólowych, ale także indukuje jatrogenizację polekową i indukuje kaskady przepisywania leków, które możemy scharakteryzować jako leczenie działań/powikłań jednego leku kolejnym lekiem. 

PRZYCZYNY NIEOPTYMALNEJ KONTROLI BÓLU SPOWODOWANE SAMOLECZENIEM PACJENTA

  1. Nieoptymalny wybór leków – niewłaściwe dawkowanie.
  2. Brak uwzględnienia chorób współistniejących podczas wyboru leku przeciwbólowego.
  3. Niewłaściwe połączenia leków terapii bólu.
  4. Lekceważenie ograniczeń i przeciwskazań do stosowania leków.
  5. Wybór analgetyku indukowany reklamą.
  6. Lekceważenie ograniczeń i przeciwwskazań do stosowania leków.
  7. Porada marketingowa w aptece – bo ten lek jest właśnie na promocji, ale nie jest optymalny w bólu, z którym zgłasza się pacjent.
  8. Stosowanie suplementów diety – nie leczą bólu, natomiast mogą powodować powikłania w leczeniu bólu.
  9. Korzystanie z receptomatów – interakcje, przeciwwskazania, jatrogenizacja, „pielęgnowanie uzależnień.
  10. Nieprawidłowa farmakoterapia bólu = wzrost ryzyka chronifikacji bólu
    – nieprawidłowe stosowanie paracetamolu – wskazania, dawkowanie, interakcje, droga podania.

Najczęstsze przyczyny, które doprowadzają do nieoptymalnej kontroli bólu 

PRZYCZYNY NIEOPTYMALNEJ KONTROLI BÓLU W PODSTAWOWEJ OPIECE ZDROWOTNEJ:

  1. Nieprawidłowa ocena charakteru bólu i jego przyczyny.
  2. Defragmentacja wielochorobowości – czyli ocena jedynie bólu bez kontekstu chorób współistniejących.
  3. Nieoptymalny wybór leku – wybór leku także musi być kontekstowy – pacjent i jego choroba, a nie tylko sama choroba.
  4. Obawa przed multimodalną terapią bólu.
  5. Nieprawidłowe połączenia leków.
  6. Nieprawidłowe dawkowanie leków.
  7. Brak monitorowania natężenia bólu.
  8. Jednoczasowe stosowanie leków ograniczających skuteczność analgetyków.
  9. Opioidofobia – obawa przed stosowaniem leków z grupy analgetyków opioidowych.
  10. Stosowanie leków, które w skojarzeniu z cechami pacjenta i charakterystyką bólu (patomechanizm, lokalizacja, natężenie bólu) powodują działanie probólowe.
  11. Stosowanie paracetamolu w bólu zapalnym i trzewnym.
  12. Interakcje leków stosowanych w leczeniu bólu z innymi jednoczasowo stosowanymi lekami.
  13. Nieprawidłowe postępowanie w przypadku pacjentów z zespołem BBLD- ból, bezsenność, lęk, depresja.
  14. Przewlekłe stosowanie leków z grupy benzodiazepin oraz leków nasennych z grupy „Z”.
  15. Stosowanie leków zbędnych.
  16. Brak depreskrypcji.

 

W celu doboru najbardziej skutecznego leczenia i uniknięcia wzrostu ryzyka wystąpienia działań niepożądanych bezwzględnie wskazana jest indywidualizacja wyboru leku przez lekarza.

 

Aktualnie  wskazania  dotyczące poprawy jakości i efektywności leczenia bólu 

WKAZANIA DOTYCZĄCE POPRAWY JAKOŚCI I EFEKTYWNOŚCI LECZENIA BÓLU:

  1. Prawidłowa i obowiązkowa ocena bólu we wszystkich przypadkach, które tego wymagają.
  2. Racjonalizacja postępowania multimodalnego u pacjenta z dolegliwościami bólowymi.
  3. Tworzenie programów edukacyjnych dla lekarzy, lekarzy dentystów, farmaceutów, ratowników medycznych, pielęgniarek i położnych w celu optymalizacji postępowania u pacjentów z bólem.
  4. Eliminacja nieprawidłowych zachowań terapeutycznych oraz eliminacja stosowania suplementów diety jako „opcji leczenia bólu”.
  5. Promocja programów edukacyjnych kierowanych do pacjentów z bólem

Indywidualizacja leczenia bólu powinna uwzględniać zarówno nasilenie i charakter bólu oraz choroby współistniejące i inne w związku z nimi stosowane leki.