Raport Polskiego Towarzystwa Badania Bólu i Fundacji Eksperci dla Zdrowia pt.: Bezpieczeństwo opieki nad pacjentem z bólem przewlekłym prezentuje zagadnienia związane z bezpieczeństwem leczenia bólu neuropatycznego o charakterystycznym obrazie klinicznym i odmiennej od innych zespołów bólowych reaktywności na leki, wyrażającej się małą skutecznością w stosunku do leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych. Charakterystyczne dla bólu neuropatycznego jest jego rzadkie rozpoznawanie, i jeszcze rzadsze odpowiednie leczenie. Z tego powodu, w świetle zaleceń towarzystw naukowych istotne jest wdrażanie standardów postępowania w bólu neuropatycznym, szczególnie w najbardziej kosztochłonnych dla systemu obszarach terapeutycznych, jakim jest neuralgia popółpaśccowa, która generuje koszty w poradni leczenia bólu nawet na poziomie 20 do 30 % budżetu. Ponadto, w celu leczenia zgodnego z zaleceniami medycznymi, należy dążyć do zwiększenia dostępności technik interwencyjnych w 17 wielokierunkowych poradniach  leczenia bólu, które gwarantują poradnie posiadające certyfikat Polskiego Towarzystwa Badania Bólu. Jednocześnie, w obliczu problemów jakie występują obecnie podczas kontroli wielokierunkowych poradni leczenia bólu przez Narodowy Funduszu Zdrowia, kluczowe staje się zaktualizowanie rozporządzeń Ministra Zdrowia dotyczących świadczeń wykonywanych w zakresie układu nerwowego w Poradni Leczenia Bólu, zgodnie z zaleceniami medycznymi.  Funkcjonujące  obecnie zapisy,  są nieaktualne z zaleceniami medycznymi i generują poważne straty dla poradni związane z nierozliczaniem procedur interwencyjnych przez Narodowy Fundusz Zdrowia, co może przyczyniać się do zamykania poradni.  Istotną barierą w leczeniu bólu przewlekłego jest czas oczekiwania na wizytę w  wielokierunkowej poradni leczenia bólu wynoszący  nawet do roku, w przypadku  wielokierunkowej  poradni w Krakowie. Ważną kwestią jest nadal występujące, zagrożenie wynikające z preskrypcji farmakoterapii za pomocą receptomatów. Należy rozważyć jej całkowitą likwidację w zakresie wszystkich leków. Jednocześnie w celu zwiększenia bezpieczeństwa farmakoterapii lekarz powinien mieć dostęp do systemu P1. Miałoby to na celu umożliwienie lekarzowi sprawdzenie  historii ordynowanych choremu leków. Obecnie lekarz posiada taki dostęp tylko  w przypadku pacjentów 65 plus. W celu poprawy bezpieczeństwa leczenia w Raporcie przedstawiono rekomendacje zmian systemowych.